Door mijn lens

De sneeuw is gevallen en door de kou zie ik steeds meer vogeltjes in mijn tuin verschijnen. Ze komen ook graag want ze hebben meer dan genoeg keuze om zich ook in deze omstandigheden te redden. Ik verwen ze en als ze in mijn tuin zijn kan ik ze rustig op de foto zetten. Zo heb ik hier voor jullie een prachtig plaatje van een pimpelmees.

De bezoekers in mijn tuin zijn veel meer en enorm verschillend. Soms vliegt een grote ekster even langs, maar de rustige roodborst ontbreekt ook niet met zijn dagelijkse bezoeken. Als je ze een poosje gaat observeren kom je snel erachter dat alle vogels niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter enorm verschillend zijn.

De pimpelmees is elke dag de eerste die met zijn kleine, prachtige blauwe kopje rondwaart. Het verbaast mij soms hoe snel en actief hij is.
De roodborst heeft een heel ander temperament. Hij komt schuw en zo rustig dat je zijn rust bijna in je lijf ervaart. Hij kijkt zachtjes rond, komt stapje voor stapje dichterbij en neem het voedsel op zijn gemak, echt vredevol.
Het paartje koolmezen ontbreekt ook niet. Met hun opvallende gele lijf, glanzend zwarte kop, sterk gevarieerde zang en een dominant gedrag zou je denken dat die de koning van mijn tuin zijn. Zodra ze een geluid horen zijn ze ook zo weg. Wat zijn ze, ondanks hun verschillen, toch helemaal gelijk.

Dit bericht werd geplaatst in Gedicht, Geen categorie, Kunst en getagged met , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s