Mijn lieve oma hield heel erg van vogels. Ieder winter zorgde ze dat er iets lekkers voor deze schatten op de hangende vogelvoederplank klaar stond. Haar stem klinkt nog in mijn oren alsof het gisteren was, als het roodborstje zich toont is de winter aangebroken, zei ze altijd. Dus dat.

Het begint kouder te worden, wat niet zo aangenaam is voor mijn spieren en gewrichten. Nu ruim een jaar ‘loop’ ik met een dubbele rughernia die niet alleen zeer invaliderend is maar ook beperkt het mij in mijn dagelijkse leven, ook in het schilderen. Maar toch, we redden het wel. Gelukkig kan ik mijn verwarming weer aanzetten zoals vorig jaar en het fleece-deken uit de kast halen als ik even op de bank moet rusten.

Ze zeggen dat het roodborstje het symbool is voor de hoop, zoals de duif dat is voor de vrede. Met volle hoop kijkend naar de toekomst gaan wij de winter tegemoet wachtend op de betere tijden zodat mijn lijf het iets makkelijker heeft.

Mijn activiteiten zullen niet minder zichtbaar worden. Inmiddels sta ik op Exto en ik heb de afgelopen periode van 30 kunstenaars (Exto) een ballotage mogen ontvangen. Dankbaar en trots mag ik vertellen dat mijn schilderkunst op technisch niveau sterk beoordeeld is. Erg blij mee.  Naast de Exto ontwikkelingen heb ik sinds kort ook mijn eigen Facebookpagina.
En op 21 december veil ik live, voor al mijn vogelliefhebbers en volgers, deze prachtige ‘Wachtende IJsvogel’. Heb je interesse in dit schilderij, bezoek mijn Facebookpagina, like en deel en maak er kans op.
Met hoopvolle groeten,
van jullie (IJsvogel-) kunstenares